Duhovnom tribinom nastavljaju se "Dani Svetog Dimitrija" u Aleksandrovu

Najavljujući bogoslovsku temu prilika je da se pomenu i neki značajni teolozi i sveštenici iz istorije ove crkve. Ona nakon same izgradnje nije imala sopstvenog paroha, pa je tu dužnost obavljao subotički paroh, otac Simeon Stanimirović, rođen 1780. godine u Starim Šovama (danas Ravno Selo, opština Vrbas), u svešteničkoj porodici. Završio je Učiteljsku školu u Somboru i postao učitelj, da bi 1801. bio rukopoložen za sveštenika. Opsluživao je verske potrebe pravoslavnih Šandorčana od 1818. do 1834. godine. Preminuo je 1855. godine u Subotici i sahranjen je kod Ostojić kapele, na Pravoslavnom groblju.

Prvi samostalni aleksandrovački paroh bio je Ilija Dimitrijević, koji je službovao kratko, od postavljenja 1834. godine, do svoje smrti 1836. godine. Njegovi potomci će igrati značajni ulogu u istoriji Subotice.

Među mnogim sveštenicima koji su služili u ovom hramu tokom dva veka takođe treba posebno napomenuti protejereja Stanišu Mihajlovića. Poreklom iz učiteljske i svešteničke porodice, iz Mošorina. Rođen je u Novom Sadu, 26.12.1879. godine. Završio je Bogosloviju u Sremskim Karlovcima (1897 – 1901).

U Aleksandrovu je bio paroh od 1. aprila 1922. do 28. februara 1953. godine. Izabran je od devet kandidata. Odmah po dolasku u naselje počinje rad na obnovi hrama, što je završeno 1923. godine. Takođe 1924. godine podiže učiteljski stan i Dom Svetog Save 1926. godine. Godine 1927. sa parohijanima obnavlja zvona u hramu. 1930. godine uređuje Pravoslavno groblje i podiže kuću čuvara.

Bio je profesor crkvenog pojanja u učiteljskoj školi 1924/25. godine. Kao subotički gradski odbornik izdejstvovao je uvođenje javne rasvete do Aleksandrova 1928. godine. Takođe je, kao odbornik, uspeo da utiče da međunarodni put, građen od 1936. do 1938. godine, prođe kroz Aleksandrovo.

Njegovim trudom, 1939/40 godine, podignut je paraklis Uspenja Presvete Bogorodice, na Vodici (Bunarić), između Subotice i Palića. Kapela, građena po projektu Dragutina Molcera, u neovizantijskom stilu, zamenila je mali paraklis iz 1885. godine. Rimokatolička kapela je izgrađena 1900. godine i time prostor Vodice, uz prepoznatljivo prirodno okruženje, predstavlja jedinstven primer sakralnog narodnog graditeljstva obe konfesije.

Za ove zasluge, prezviter Staniša Mihajlović je odlikovan ordenom Svetog Save IV stepena.

Za vreme okupacije organizuje sveobuhvatnu akciju spasavanja zatočenika iz logora u Šarvaru i smeštaj u Bačkoj. Za to zalaganje postao je protojerej 1942. godine. Majke sa decom su smeštene u Srpsku čitaonicu, a bolnica organizovana na Vodici. Neki od izbeglih ostali su kod njega čak do kraja njegovog života. Okupatori su ga zatvarali više pute i vodili na streljanje ali je uspeo da živ dočeka kraj rata.

Preminuo je 7. februara 1960. godine i sahranjen je u porodičnoj grobnici na Pravoslavnom groblju u Aleksandrovu.