Seča Badnjaka

Srpski kulturni centar Sveti Sava i Srpska pravoslavna crkvena opština subotička organizovali su dvadesetu godinu za redom seču badnjaka u šumi na Makovoj Sedmici.

Kolona sa vozilima u 8 sati krenula je od Hrama Vaznesenja Gospodnjeg ka šumi na seču badnjaka. Većina vernika ispoštovala je apel Srpskog kulturnog centra da se smanji upotreba pirotehničkih sredstva koja se koriste tokom svećenja badnjaka, tako da je ove godine bilo manje pucanja nego ranije. Za sve pravoslavne vernike ovo je praznik koji provode u miru sa porodicom, čuvajući tradiciju svojih predaka.

Veruje se da je kod starih, mnogobožačkih Srba, postojao bog Badnja, čiji je kip bio deljan od drveta. Primivši hrišćanstvo, uoči dana kada se novi Bog rodio, Srbi su svog starog Badnju bacili u vatru, a pošto im je on bio vrlo drag, taj običaj ponavljaju na svako Badnje veče. Crkva je badnjaku dala novi smisao: grejući se oko badnjaka, ukućani se zagrevaju ljubavlju, iskrenošću i slogom, a svetlošću njegovom razgone mrak neznanja i praznoverja, i ozaruju radošću, zdravljem i obiljem.

Prema izvornom običaju, badnjakom se ukrašava dom, a uoči Božića slamom se posipa pod u kući, čime se dom pretvara u onu pećinu vitlejemsku u kojoj se rodio Hristos i u kojoj se prostirala slama radi ležanja stoke. Dogorevanje badnjaka simbol je rastanka sa starim verovanjima i prihvatanje nove svetlosti koja dolazi sa verom u novorođenog Hrista.