U Mišićevu obeležen vek od smrti Vojvode Živojina Mišića

Mišićevo je jedino selo u Srbiji koje nosi ime po jednom od najvećih vojskovođa koje je Srbija ikada imala. Spomenik gde je odata počast dar je opštine Mionica, u čijem selu Struganik je rođen Živojin Mišić.

- Selo su 1925. osnovali solunski dobrovoljci, koji su agrarnom reformom dobili po pet hektara zemlje i kućni plac. Ime je dobilo po Vojvodi Mišiću, to su se složili svi jer je većini bio komandant prilikom proboja Solunskog fronta. Od tada do danas selo nije menjalo ime – podseća Pero Šunjka iz Mišićeva. – Na mestu gde je danas spomenik nekada je bio Kaponjski pašnjak i đeram. Preživeli Solunci došli su na golu ledinu i podigli ovo selo. Ono se nije puno razvijalo, ali je ostalo i opstalo. Najveći nam je ponos ime koje selo nosi.

Agrarnom reformom, koja je počela takođe pre nešto više od jednog veka, nastale su brojne dobrovoljačke kolonije u okolini Subotice. Uz Mišićevo tu su i  Bajmočka Rata, Masarikovo, General Hadžićevo, Bačko Dušanovo, Naumovićevo, Hajdukovo, a malo dalje i Aleksa Šantić, Rastina, Karađorđevo, Tomislavci... Neke od njih su se nažalost ugasile, a neke su prerasle u sela sa tradicijom.

- Na današnji dan obeležavamo kraj Vojvodinog života i njegovo odlazak u vojnu i narodnu legendu.  Otišao je baš kada je desetine srpskih vojnika kojima je on komandovao u  Velikom ratu dobilo od svog kralja zemlju na ovim prostorima, kako bi u miru obnovili svoj život i kako bi im se otadžbina bar delimočno odužila – poručio je Srđan Samardžić, član Gradskog veća za privredu. – Naseljavanje porodica solunskih dobrovoljaca i zaslužnih vojnika oplemenilo je sever Bačke i druge krajeve Vojvodine. Grad Subotica će težiti da  kada se okonča pandemia korona virusa na najsvečaniji način proslavi kolonizaciju i nastanak subotičkih sela.

Vojvoda Živojin Mišić (1855-1921) bio je vojskovođa, koji je uz svoj narod bio u Balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu, u kome je komandovao Prvom armijom i izvojevao veliku pobedu u Kolubarskoj bici. Taktika iz te bitke se i danas izučava u vojnim udžbenicima ne samo u Srbiji, nego i u Evropi. Zbog neslaganja sa planom povlačenja srpske vojske i stanovništa preko Albanije, došao je u sukob sa regentom Aleksandrom, ali se na čelo srpske vojske vraća 1918. i upravlja probojem Solunskog fronta. Zanimljivo je da je u svojoj bogatoj vojničkoj karijeri tri puta bio penzionisan ali i vraćan na položaj kada je srpskom narodu bilo najteže. Vojvoda Mišić bio je jedan od potpisnika Vojne konvencije o primirju u Ugarskoj 1918. godine, a najvižniji deo tog akta je demarkaciona linija reka Maroš-Subotica-Baja-Pečuj-reka Drava.