Godišnjica ulaska srpske vojske u Suboticu
Pre 93 godine, 13. novembra 1918. Srpska vojska, pobednička vojska u I svetskom ratu ušla je vozom u Železničku stanicu u Suboticu, čime je označen kraj rata u gradu. Nakon polaganja venaca na spomen ploču na železničkoj stanici, predstavnici nekoliko kulturnih, političkih i boračkih organizacija položili su vence na spomenik palim borcima za oslobođenje i ujedninjenje od 1912. do 1918. godine. Ovaj datum je obeležavan polaganjem venaca na spomen ploču na stanici do II svetskog rata, kada je ova praksa prekinuta, da bi obnavljanjem Srpskog kulturnog centra u Subotici i njihovim bratimljenjem sa Bunjevačkim organizacijama, pod parolom “Braća uvek – uvik zajedno”, ovaj datum počeo ponovo obeležavati pre 20 godina.
“Nekoliko sati pre dolaska srpske vojske u Suboticu grad su napustile mađarske i nemačke trupe, povlačeći se na sever. Veliki župan Luka Pleskonić je naredio da se štampa plakat u kome obaveštava građanstvo o dolasku srpskih trupa. Srpska vojska ulazi u Suboticu 13. novembra, a na železničkoj stanici je novinar Lazar Stipić dočekuje ovim rečima: "Osamnaest časova i trideset minuta - Finis Hungarae! (Kraj Ugarske!)".
Posle raspada Austrougarske monarhije, oktobra 1918. godine, u Subotici je 5. novembra održan sastanak viđenijih Srba i Bunjevaca da bi se osnovalo Bunjevačko-srpsko veće. Zbor građana je održan 10. novembra, Poslanici za Veliku narodnu skupštinu u Novom Sadu, njih 75, izabrani su na zboru, sednici Bunjevačko-srpskog narodnog odbora 24. novembra. Istog dana subotički delegati krenuli su vozom za Novi Sad. Narednog dana, 25. novembra 1918. godine, Velika narodna skupština Srba, Bunjevaca i ostalih Slovena u Banatu, Bačkoj i Baranji proglasila je otcepljenje ovih regiona od Ugarske i njihovo prisajedinjenje Kraljevini Srbiji.
Na Pariskoj mirovnoj konferenciji Subotica je priznata kao deo Kraljevstva Srba, Hrvata i Slovenaca, a granica prema Mađarskoj povučena je severno od grada, dok je konačna granica nove države utvrđena u Trijanonu 4. juna 1920.”
